آب بطری یک اصطلاح عمومی برای آب های تهیه شده در ظروف خاص جهت مصارف آشامیدنی وآشپزخانه است .امروزه مصرف آب بطری به دلایل آلودگی منابع آبی در سطح جهان رو به گسترش است. میانگین مصرف سرانه آب بطری در کشورهای اروپایی حدود ۵۰لیتر است خصوصیات آب بطری متفاوت از آب معدنی می باشد . از نظر کیفیت املاح آب بطری عمدتا شبیه آب آشامیدنی است . در حالی که آب های معدنی عموما ویژگی های اختصاصی محل برداشت آب را دارند . بنا براین در اغلب کشور های جهان مقررات آب های معدنی وبطری متفاوت می باشد . آب های با مواد معدنی بالا برای معالجه در بی نظمی های ادراری وکمک به شکسته شدن سنگ های کلیه مشهور هستند. آب های با غلظت بالای بی کربنات برای هضم بهتر غذا موثرند . از پاره ای از آب های معدنی در مداوای امراض پوستی وبرونشیت استفاده می شود.

اهمیت املاح درآب بطری

کلسیم:

 در دامنه متفاوتی از غلظت درآب های بطری دیده می شود که بیشتر ناشی از وظعیت زمین شناسی محل تامین آب است. سطح بالای کلسیم باعث طعم بهتر وکاهنده امراض قلبی است.معمولا به صورت کربنات ،بیکربنات وسولفات ظاهر می شود.

منیزیم :

عموما همراه کلسیم درآب ها یافت می شود .منیزیم همراه سولفات تاثیر ملین دارد بنا براین غلظت بالای آن برای کودکان چندان مناسب نیست.

پتاسیم :

 افزایش پتاسیم در آب می تواند منجر به پاره ای مشکلات در کلیه گردد. لذا از مصرف طولانی مدت با غلظت بیش از ۱۰میلی گرم درلیتر باید خودداری شود.

سدیم :

 اگرچه یک عنصر ضروری و کلیدی برای انسان است اما برای یزرگسالان با مشکلات قلبی و همچنین درکودکان به واسطه حساسیت کلیه ها ممکن است منجر به صدماتی شود. غلظت مناسب سدیم در آب بطری کمتر از ۱۵۰میلی گرم درلیتر است.

سولفات :

وجود سولفات در آب همراه منیزیم وسدیم ممکن است منجر به اسهال به ویژه در کودکان شود. بنابراین مصرف آب های معدنی با غلظت بالای سولفات برای کودکان مناسب نیست . اگر چه برای بزرگسالان مشکلات جدی وجود ندارد. غلظت مناسب برای کودکان ۱۰میلی گرم درلیتر وبرای بزرگسالان حدود ۳میلی گرم درلیتر درطولانی مدت پیشنهاد می شود.

نیترات ونیتریت  :

از آنیون های بسیار مهم وحساس در آب بطری می باشد.زیرا نیترات از طریق تبدیل به نیتریت می تواند سبب بروز مسمومیت در کودکان گردد. در روده کودکان باکتری های تبدیل کننده نیترات به نیتریت بیشتر از بزرگسالان است.نیتریت حاصل از احیای نیترات توسط باکتری ها،در دستگاه گوارش با آمینهای نوع دوم وسوم ترکیب شده وتشکیل نیتروز آمین می دهد که به شدت سزطانزا می باشد.

نیترات برحسب ازت نباید بیشتر از ۱۰میلی گرم در لیتر باشد.

کلرید:

درغلظت های متداول درآب بطری خطری ندارد اگرچه افزایش آن برای تهیه چای وقهوه مناسب نیست . حد زیان آورکلرید درآب درغلظت های بالاتر از ۱۵۰۰میلی گرم در لیتر ظاهر می شود. غلظت کلرید دراغلب آب هاکمتر از۵۰ میلی گرم در لیتر است.

مواد جامد محلول : TDS  

مواد حاصل از تجزیه گیاهان ،مواد شیمیایی آلی وگازهای آلی اجزای محلول در آب را تشکیل می دهند. بسیاری از مواد حل شده در آب نامطلوب هستند ،مواد معدنی ،گازها وموادآلی حل شده درآب ممکن است از لحاظ زیبایی موجب بروز رنگ ،طعم وبوی نامطبوع شوند. برخی از ترکیبات شیمیایی ممکن است سمی باشندوبرخی از اجزای آلی محلول به اثبات رسیده است که سرطانزا هستند. گاهی ممکن است دو یا بیش از دو ماده محلول (به خصوص مواد آلی )با هم ترکیب شده ووتشکیل ترکیبی را دهند که خواص آن خطرناکتر از هر یک از مواد اولیه به تنهایی باشد.البته باید توجه داشت که تمام مواد محلول در آب نامطلوب نیستند .به عنوان مثال آب تقطیر شده که اساسا خالص باشد بی مزه است.

مواد جامد درآب سبب تغییر طعم می گردند. آب های بیش از ۵۰۰میلی گرم درلیترمواد جامد محلول دارای طعم ضعیف ودر محدوده ۱۰۰۰ میلی گرم درلیتربا طعم قوی همراهند .درغلظت بیش از۱۵۰۰آب طعم ومزه  شورپیدا می کند . حد مجاز موادمحلول ۱۵۰۰میلی گرم درلیتر تعیین شده است.